Kerstverhaal in Oslo

Lieve allemaal,
Ditmaal een blog over onze trip naar Oslo. Ik ga mijn best doen om er een vredig en respectvol kerstverhaal van te maken, maar dat gaat wel lastig worden aangezien we veel aparte, of respectvol gezegd bijzondere, dingen hebben gezien en meegemaakt. Ga er maar goed voor zitten, want hier komt weer een lang verhaal zoals jullie inmiddels van mij gewend zijn. ;) (Sorry Jenneke)
Zondagochtend hadden we kwart voor acht ’s ochtends bij het washok afgesproken. Delilah woont namelijk in dezelfde flat als ik, dus gelukkig konden we binnen op elkaar wachten. Eerst met de metro naar T-centralen (Stockholms centraal treinstation), die doet er ongeveer 10 minuutjes over. Vervolgens is het een heel stuk lopen door een ingewikkeld gangenstelsel naar het echte treinstation. Bij het perron aangekomen, stond ie al stampensvol met mensen. Grote families met heel veel bagage. Daar was mijn rolkoffertje helemaal niets bij. De trein kwam pas een paar minuten voor vertrek en toen moesten wij nog helemaal naar voren lopen omdat daar de eerste klas was. De heenreis tweedeklas was al volgeboekt toen wij op vrijdag boekten, dus toen maar besloten om eersteklas te reizen voor 40 euro meer. Daar kregen we in ieder geval wel hele chille stoelen voor en rustige mensen in de coupe, gelukkig geen huilende kinderen. Delilah vond de andere mensen nogal bekakt, ik vond het nog wel meevallen, maar heel goed pasten we er nog niet tussen dat klopte wel. Langzaam werd het weer steeds beter, en daarmee ook het uitzicht. De ramen waren desalniettemin niet erg schoon, dus foto’s kon ik niet van het uitzicht maken. Maar we hebben wel een mooi stukje Zweden mogen zien. Toen we na drie uur in bijna in Karlstad waren aangekomen, werd er eerst van alles in het Zweeds omgeroepen en daarna een hele korte vertaling in het Engels. Gelukkig was de vrouw die naast mij zat zo aardig om het even te vertalen. Ze vertelde ons dat de trein niet verder kon rijden vanwege een elektriciteitsprobleem veroorzaakt door een omgewaaide trein en dat we met de bus verder moesten. We konden gelukkig in de trein ipv buiten in de kou wachten en ze zouden wel weer omroepen wanneer er bussen voor ons klaar stonden. Gelukkig was er draadloos internet van het station en de universiteit dus we konden wel even op google maps kijken waar we gestrand waren en hoever we nog moesten. Toen de bussen er waren, was het nog moeilijk er achter komen welke bus naar Oslo ging, maar gelukkig zaten we in de goede. Ik moest naast een brede man, die 120% van zijn stoel nodig had, zitten en daarnaast zaten we achter de wc. Elke keer als die deur weer open ging, kwam er weer een vieze walm naar buiten, en ook het buitenlands Oosters eten rook ook niet helemaal jofel. Tot zover het eersteklas reiscomfort. We gaan nog wel proberen wat geld terug te krijgen. De bus reed een stuk langzamer dan de trein, maar daardoor kon je nog meer van de omgeving zien. We reden een heel stuk over een E-weg. In Nederland komt dat wel overeen met een snelweg, maar niet in Zweden/Noorwegen, daar kunnen er gewoon rotondes op een E-weg zitten. Ik heb me wel weten te vermaken met wat afleveringen van Breaking Bad op mijn iPad. De uiteindelijke vertraging was maar zo’n 40 minuten, dat viel dus reuze mee, en ik ben wel heel erg benieuwd waarom die trein er zolang over doet normaal gesproken. Het zal hem wel liggen aan de tijd dat hij stil staat op stations. In ieder geval om 15:10 kwamen we dus bij het station van Oslo aan. Vervolgens even oriënteren hoe we het station uit moesten en met een offline kaart op mijn google maps liepen we in een keer goed naar het hostel. Onderweg kwamen we al wat rare mensen tegen, die zomaar tegen mensen begonnen te praten etc, dus we zijn wel een aantal keren van straatkant gewijzigd op weg naar het hostel. Bij het hostel ingecheckt en we kregen allebei een pasje voor onze 8 persoonskamer op de tweede verdieping. Ook het trappenhuis stonk enorm, gelukkig was dat in onze kamer niet het geval. We hadden een badkamer in onze kamer en ook een keukentje: dat wil zeggen een koelkast en een tweepits elektrisch kookstelletje. Bij de receptie kon je voor 100 kronen borg een keukenbak huren met kookspullen en eetgerei voor 2 personen. Na even gesetteld te zijn gingen we maar gauw oriënteren wat we nog konden doen die dag. Die middag kwamen we er pas achter dat er vlak voor kerst heel veel musea al dicht gingen/waren. We hebben nog even overwogen om naar de national gallery te rennen om “de schreeuw” van Munch te zien, maar het was toch te ver weg en het museum sloot al om half 5 oid. In plaats daarvan zijn we naar een alternatief café Blå gegaan waar een life bandje zou spelen en er zou een kerstmarkt zijn. Het zag er nogal bijzonder uit net een soort van kraakpanden met veel graffiti, het deed me denken aan christiania freetown in Kopenhagen. En er liepen ook erg bijzondere mensen rond, waaronder een man met gitaar, die zomaar voor ons ging zingen, beetje eng maar ja. Daar aangekomen bleek het toch wel heel handig om contant geld te hebben, dus toen moesten we eerst nog op zoek naar een pinautomaat. Met een keertje vragen werden we naar de foodmarket verwezen waar ook een pinautomaat stond. Op het briefgeld staat een wereldkaart maar dan met de noordpool in het midden, waardoor Noorwegen ook meer centraler op de kaart staat. Rond 17 uur waren we terug bij het cafeetje en toen we net flinke glazen cola hadden besteld kondigde het bandje aan nog maar een liedje te spelen, maar dat ze die avond weer in Blå zouden optreden. Dit liedje klonk al zo leuk, dat we er graag voor terug kwamen die avond. Maar tussendoor moest er eerst boodschappen gedaan worden. Bizarre prijzen weer zoals 4 euro voor een broccoli of 3 euro voor een courgette, maar uiteindelijk wel een maaltje bij elkaar gesprokkeld. We aten pasta rode saus met veel groente en plakjes kaas in stukjes gesneden(want dat was voordeliger dan geraspte kaas en kon ook op brood). Na het eten weer terug naar Blå met superleuke jazz/swingmuziek van een bigband met gitaren, piano, verschillende percussie veel saxofonen en koper, en verschillende zangers. Een erg leuke avond gehad!
Maandag gingen we eerst een stuk met de bus naar een schiereiland tegenover het centrum van Stockholm, want daar waren nog twee musea die die dag nog wel open waren. Het viel ons in de bus op dat bijna niemand incheckte en gewoon zonder iets aan de buschauffeur te laten zien naar binnen gingen. Bij het tweede museum heb ik bij de balie gewoon even gevraagd waarom dat zo was. Nou blijkbaar zijn ze bij het OV in Noorwegen erg goedgelovig want als je gewoon een geldig vervoersbewijs zoals een 24 uurskaartje hebt, hoef je die maar een keer te activeren en daarna hoef je niets meer te laten zien. Wij konden ons echter niet voorstellen dat daar niet ontzettend misbruik van werd gemaakt door zwart te rijden, en ook wij zijn hier maar aan mee gaan doen. Want een buskaartje kopen in de bus kost zo’n 5,50 euro en als je ze bij een winkel koopt kosten ze 3,3 euro. Het eerste museum dat op het programma stond was het Vikingschipmuseum, wat hoog scoorde op Tripadvisor. Er werden 3, waarvan nog 2 nog vrije intacte schepen tentoongesteld. Op deze schepen werden overleden rijke Vikingen opgebaard om met een schip naar een van beide onderwerelden te varen afhankelijk van of je in een gevecht of op een andere manier om het leven bent gekomen. Daarnaast werd er ook nog veel verteld over hoe de Vikingen leefden. Na het Vikingschip museum zijn we even naar de waterkant gelopen om te kijken hoe het centrum van Stockholm er van de waterkant uitziet. Ook kwam net de cruise uit Kiel aan, een mega grote boot. Het zonnetje scheen dus we hebben daar even van het zonnetje en onze lunch genoten. Onderweg viel ons het op dat bij elk huis een bosje stro met een rood lint hing. We namen maar aan dat dat voor de rendieren van Santa is. Wel grappig om dat te vergelijken met onze gewoonte om een suikerklontje of wortel in de schoen te doen voor het paard van Sinterklaas. Na de lunch stond het tweede museum op het programma namelijk het Norsk Folkemuseum, een openluchtmuseum. Het was er nogal rustig, maar we konden gelukkig wel naar binnen in allemaal huisjes, en zie inrichting over tijd veranderen. Ook hebben we een houten kerk gezien uit het jaar 1200, die in 1884 naar dit museum was verhuisd. Na een groot rondje door het openluchtmuseum hadden we wel genoeg gezien en gingen we weer naar “buiten”. We namen de bus weer terug naar het centrum om nog naar het derde museum te gaan (national museum oid), we konden er iig met het vikingschipmuseum kaartje gratis naar binnen. Maar dan moet het museum wel open zijn. Dit was de eerste gesloten deur, en er gingen er nog velen volgen, al waren we er toen nog niet zo bewust van. Toen gingen we maar langs het paleis en door de paleistuin lopen en daarna op zoek naar een gezellig koffietentje. Na lang rondstruinen vonden we iets ontzettend gezelligs. Het had ook zeker potentie om daar onze kerstlunch te nutttigen. Helaas moest ik er via hun website achter komen dat ze er vanaf maandag avond tot na kerst gesloten waren. Na een heerlijke koffie gingen we op onze volgende missie: ansichtkaarten en een magneet voor Delilahs verzameling scoren. Dat was nog helemaal niet zo makkelijk ,want het was niet zo dat er heel veel toeristenwinkeltjes waren. Daarnaast was er niet echt een uitgebreide keuze, maar goed, uiteindelijk wel geslaagd. Omdat we moe waren en beide last hadden van onze knie, zijn we vervolgens met de tram weer terug gegaan. Vlakbij het hostel boodschappen gedaan en daarna meteen gekookt: rösti, omelet en brocolli met 4kazen sausje. De Zuid Koreaan die ook op onze kamer sliep, was helemaal onder de indruk van onze kookkunsten, terwijl wij allebei zoiets hadden van ‘zo bijzonder is het ook weer niet’. Maar lekker was het wel. De rest van de avond ansichtkaarten geschreven en gesocialized met die Zuid koreaan (die de stoppen nog door liet slaan met zijn Chineze laptop) en een meisje uit Hongkong die studeerde in Engeland.
Dinsdag heeft het de hele dag geregend. Desalniettemin gingen we naar het beroemde Vigelandpark met heel veel bijzondere beelden. Er ging een rechtstreekse tram vanaf ons hostel naar het park dus dat was wel chill. We gingen ook door een superdure wijk, dus vanuit de tram keken we ook onze ogen uit. Na uitgebreide fotoshoots te hebben gehouden en keerden we weer terug naar het centrum. Daar gingen we even op oorbellenjacht voor Delilah en daarna wilden we naar een kerstdienst met een jongenskoor in de domkerk van Oslo. Toen we bij de kerk aankwamen stond er een hele lange rij, dus daar maar achteraan gesloten. We hadden geen idee of het geld ging kosten, we hadden niet veel contant geld, en om ons heen stonden allemaal mensen in nette kleding. Daarnaast schoot de rij niet zo op, dus daar gingen we echt aan twijfelen. Maar ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat er entree voor een kerkdienst wordt gevraagd. Met nog circa 20 mensen voor ons en 30 achter ons, kregen we ineens te horen dat de kerk helemaal vol zat en dat we niet meer naar binnen konden. Dat verklaarde waarom de rij niet meer zo snel naar binnen liep, maar een teleurstelling was het wel. Andere plannen die we voor die dag nog hadden van attracties die nog wel open waren, waren de cityhall en het Nobel peace museum, waarvan ik die ochtend vanuit de tram had gezien dat hij nog open was. Maar je raad het al, toen wij er om iets na enen aankwamen waren beide het museum en de cityhall al dicht. De cityhall had nog wel bijzondere houtsnedes hangen in overdekte gangen buiten, die over de Noorse godsdienst van Odin en Thor etc gingen, dus die maar van dichtbij bekeken. Ook waren we iets ervoor al uit de H&M gegooid omdat die om 1 uur ging sluiten. We werden naar het winkelcentrum bij het station verwezen, daar zouden de winkels nog tot 15 uur open blijven. We hebben er inderdaad even kunnen winkelen, maar om 14 uur ging ook daar alles dicht. Toen zijn we maar terug gekeerd naar het hostel en hebben we op internet nog gezocht of er nog een andere kerstdienst was. In diezelfde Domkerk was er om 17 uur nog een dienst in de crypten, en om te voorkomen dat we nog eens niet naar binnen konden waren we er 50 minuten van te voren. We konden al in de kerk gaan zitten. We hebben lekker om ons heen gekeken en ik heb het psalmenboek doorgebladerd om te kijken of er nog veel kerstliederen overeenkomstig waren, behalve het universele “Stille nacht“en ”er is een roos ontsprongen”. Er kwamen steeds meer mensen met grote gevulde ikea tassen binnen. En we werden in het bijzonder vermaakt door een man die twee rijen voor ons zat en met ieder Aziatisch meisje zat te flirten en te praten en een persoonlijke tour door de kerk gaf. Gelukkig liet hij ons links liggen. Rond 17 uur was er beweging en konden we doorlopen naar de crypten. Je raadt nooit waar we terecht kwamen: Een gratis kerstdiner voor daklozen georganiseerd door de kerk. Nu hebben we die dag voor veel dichte deuren gestaan en werden we op meerdere plekken geweigerd, maar dit ging toch een stapje te ver. Hier pasten we niet thuis. We wisten niet hoe gauw we er weer uit moesten, maar zo gemakkelijk was dat niet, want we waren al gaan zitten en ik had al gluhwein in mijn hand. Daarnaast was er een hele stroom van mensen met ikea tassen die de crypten in wilden, maar met een beetje wringen, zijn we toch weer buiten gekomen. Men oh men wat heb ik gelachen om de gehele situatie en hoe wij hier op reageerden. Nou goed, ik hoop maar dat ik deze ervaring op een respectvolle manier heb beschreven, dat het bij niemand in het verkeerde keelgat is geschoten. Denk er bovendien maar eens over na hoe jij zou reageren als je in zo’n bijzondere situatie terecht zou zijn gekomen. Toen maar weer de tram terug naar het hostel genomen en op de kamer ons kerstdiner “pasta rode saus” gekookt terwijl ik kerstliederen zong. Ik moest toch nog even “Gloria, in excelsis Deo” zingen voor het kerstgevoel. Die avond lekker 3fm serious request geluisterd op de radio op internet, en zo was mijn kerstgevoel weer zo goed als gevoed.
Op woensdag, Eerste Kerstdag, regende het nog steeds. Aangezien we nog een buskaartje, die na inchecken 1 uur geldig was, over hadden en toch nog tijd hadden om wat van de stad te zien, zijn we in een random bus gesprongen die naar het westen ging, om na een tijdje over te stappen in een andere bus, die over de ringweg richting het noordoosten van Oslo ging, en daar zouden we dan weer op een bus/tram stappen die ons terug naar het centrum zou brengen. Helaas waren we voor de laatste bus net 5 minuten te laat, en moesten we nog een duur kaartje in de bus kopen. We konden niet doen alsof we Noren waren met Vrij reizen ov kaart, omdat we met al onze bagage er nogal uitzagen als toeristen. De bus ging vlak voor ons hostel langs, dus we hebben meer dan een rondje gereden met het ov. Vervolgens in het centrum uitgestapt en met al onze spullen nog naar het kasteel/burcht van Oslo gelopen. Het was verre van ideaal om mijn rolkoffer over van die keien heen te rollen, dus ik heb mijn koffertje ook vaak moeten tillen. Desalniettemin was het zeker de moeite waard om nog binnen en op de vesting rond het kasteel te lopen en fotoshoots te houden. Daarna hadden we het gevoel wel genoeg van Oslo te hebben gezien. Daarnaast was het tijd voor onze kerstlunch in een zeldzaam restaurant dat wel open was. Helaas voor Delilah hadden ze nauwelijks vegetarische opties, gelukkig konden ze haar bij maken met een rijk gevulde groente soep. Ik zelf had gekozen voor vis met bruine botersaus, kappertjes, champignons asperge en aardappeltjes. De vis was Tong om precies te zijn. Niet dat ik me er op dat moment meer van wist dan dat de vis Sole in het Engels was. Ik was ook erg tevreden met mijn kerstlunch. Na de lunch zijn we maar terug gelopen naar het station en hebben we daar Candy crush gespeeld op onze iPad. Ik ben door Delilah helemaal aangestoken helaas. Daarnaast hebben we onze laatste Noorse kronen uitgegeven aan een broodje voor onderweg in de trein. 15:41 ging de trein, en ditmaal zonder enige problemen en vertraging kwamen we om 21:30 weer in Stockholm aan. Het voelde wel raar om thuis te komen op mijn kamer, waar ik pas 3 weken woon, maar goed “home sweet home”.
Op tweede kerstdag heb ik nog geskypet en quiche met koolraap, appel, spek en camembert als kerstdiner gekookt en samen gegeten met twee Nederlandse huisgenootjes die ook niet naar huis waren gegaan voor kerst. Na het eten weer op skype om sinterklaas mee te vieren met mijn gezin. Mijn surprise en cadeaus had ik al in Nederland achtergelaten en het cadeau en het korte en pakkende gedicht van mijn pleegzusje Rebecca: “Anna je bent de beste” kreeg ik op Schiphol mee. Zolang de persoon het gedicht vlakbij de laptop ging voorlezen kon ik het allemaal prima verstaan. Ik ben erg blij dat ik op zo’n manie toch nog mee kon doen aan Sinterklaas. Er gaat niets boven deze mooie Nederlandse traditie!
Het was erg bijzonder om eens Kerst op een andere manier te beleven in een ander land met op zich veel gesloten deuren maar ook mooie indrukken en avonturen. Toch verwacht komend jaar wel weer kerst thuis te vieren. Home sweet home! Of op zijn Frysk: Der giet neat foar in eigen thús
Morgen (maandag) komt mijn eerste gast, mijn tante Maria me opzoeken! Mijn kamer is weer netjes, het logeerbed dat ik van een huisgenootje leen is opgemaakt, dus ze is van harte welkom. We gaan lekker Stockholm en omgeving verkennen, en daar komt wel weer een blog over. Ik heb er zin in!
Liefs uit Oslo/Stockholm,
Anna