Beter laat dan nooit: laatste blog Zweden

Lieve allemaal,
Daar zit ik dan te wachten op het vliegtuig van Arlanda Stockholm naar Schiphol. Ik kan niet wachten om weer naar Nederland te komen. De afgelopen maanden werd mijn heimwee steeds erger, en moest er alleen maar heel hard gewerkt worden op stage, waardoor ik geen zin en energie had om nog een blog te schrijven. Afgelopen woensdag had ik afscheidsfika met stroopwafels en donderdag echt afscheid genomen van het lab, en alle data en samples overgedragen aan mijn begeleidster. Helaas is mijn verslag nog verre van af, dus daar zal ik de komende tijd nog hard aan moeten werken.
Nu heb ik afgelopen 2 maanden ook nog leuke dingen mee gemaakt hoor, het was niet alleen maar hard werken en heimwee hebben. Zo waren Daan en Douwe er het hele paasweekend geweest. Op goede vrijdag hebben we een stadswandeling gemaakt en gingen ze nog naar het Vasa museum. Op zaterdag hebben we een hele mooie en lange wandeling door het natuurpark Tyresta gemaakt. We hebben ook mijn grootste wens daar waargemaakt, namelijk een kampvuurtje gestookt. Het was nog spannend of er een kampvuurplek (waar ook hout ligt) vrij zou zijn, maar we vonden een hele mooie bij een meertje. Ik had uiteraard lucifers meegenomen, maar dat was helemaal niet nodig. We legden er wat papier en berkenschors op, en dat vatte meteen vlam. Waarschijnlijk waren de nasmeulende kolen nog heet genoeg van de vorige gebruiker. Na het kampvuur tijdens het lunchuur, stapten we vrolijk verder, want we moesten nog best wel een eindje. Ergens een paadje gemist, dus nog wat verder omgelopen, maar het was mooi zonnig weer en een hele mooie omgeving dus niet erg.
Op Paaszondag hebben we een veerpont genomen naar het eiland Grinda in de Archipelago (duizenden eilandjes voor de kust van Stockholm, waar veel Zweden vakantiehuisjes op hebben). Het was iets meer dan 2 uur varen. Op Grinda was onder andere kampeervelden en een hostel. Het was de hele dag zonnig, en nadat we het hele eiland hadden omgelopen op zoek naar de hoogtepunten, kwamen we uiteindelijk op een supermooie uitzicht rots terecht. Daar hebben we even een tijdje gechilld. Het was de eerste keer van het jaar dat ik de zon op mijn spijkerbroek voelde branden en dat is zo’n lekker gevoel! We moesten nog doorstappen om op tijd bij de boot aan te komen. Half 3 gingen we alweer terug, omdat we die avond nog naar korfbaltraining gingen. We waren maar met zijn zessen. We hadden twee teams gemaakt: mijn broertjes en ik tegen de rest. We daagden elkaar uit met verschillende schietspelletjes waarbij wij steeds een extra uitdaging erbij namen, en met elk spel waren dan paaseieren te verdienen.
Op Paasmaandag was het nog steeds mooi weer. Daan en Douwe gingen een freewalking tour doen, terwijl ik lekker op Riddarholmen en in Gamla Stan in het zonnetje heb gezeten. Daarna nog naar een terrasje geweest en toen was na een korte wandeling tijd om boodschappen te doen voor overheerlijke pannekoeken. Daarna moesten we weer afscheid nemen, maar niet voor lang, want die donderdag kwam ik voor een lang weekend naar Nederland. Reden hiervoor was dat mijn moeder op vrijdag (dag voor koningsdag) een lintje kreeg, en ik zoiets echt niet wilde missen. Op zaterdag en zondag heb ik met mijn Stockholm team nog meegespeeld op een internationaal korfbaltoernooi in Eindhoven en gelukkig ook nog wat van Koningsdag meegemaakt: Heerlijk slechte Nederlandse muziek en eindelijk die oliebol, die ik met oud en nieuw heb moeten missen. Voor de Zweden en andere “buitenlanders” was het behoorlijk een openbaring hoe we koningsdag vieren. Na het toernooi weer naar Amsterdam afgereisd en tot dinsdag bij mijn tante gelogeerd. Ik kon het niet laten om nog even naar Leiden te gaan,gewoon om er even rond te lopen. Bovendien heb ik er ook nog met mijn nichtje gelunchd en er was een symposium van de studievereniging over Pharmacogenetics (zo heet mijn afdeling ook). Op dinsdagochtend was ik al vroeg naar Schiphol gekomen, zodat ik nog van mijn lieve vriendin Hiltsje afscheid kon nemen, nu zij voor een half jaar onderzoek doet in Amerika. Pas vlak voor mijn vlucht ging, kam ik nog een rustige werkplek tegen, en heb ik nog wat artikelen kunnen lezen, voor mijn eigen vlucht ’s middags ging.
Terug in Zweden, vond ik het maar heel moeilijk om weer te settelen. Maar er moest nog hard gewerkt worden. Op mijn eerste werkdag kwamen er weer levercellen en had ik meteen een latertje. De dag erna was 1 mei, officieel een vrije dag, maar ik moest toch naar het lab om tijdpunt samples te nemen helaas. Daarnaast moest ik nog een heleboel western blots runnen, alle data analyseren en een presentatie maken. En daarna maar zo ver mogelijk komen met mijn verslag.
Op vrijdag 2 mei had ik nog een afscheidsfeest van 3 huisgenoten: 2 Australiers en een Belgisch meisje. Ze hadden een interessant thema bedacht: ABC wat staat voor Anything but Clothes. Zo liep de ene Australiër in zijn Backpack rond, de ander in een toga van een kleed, en had Yanina het Belgische meisje een hoeslaken omgetoverd tot sezy jurkje. Ikelf heb me toen maar gehuld in een dekbedovertrek waar ik voor mijn hoofd en mijn armen het had open gestikt. Veel van de gasten waren helaas niet verkleed, alleen een aantal in vuilniszak met tape, en het meest geestige vond ik wel een jongen die zich in een douche gordijn had gehuld.
Een weekend later had ik nog met Iris, een Nederlands meisje die ook stage loopt op KI afgesproken. Wij hadden elkaar in november ontmoet bij het virologie vak. Helaas was het regenachtig. Gelukkig heeft Stockholm genoeg musea en zijn wij naar het Naturhistoriska Museet geweest in een heel imposant gebouw. Ze hadden een hele collectie opgezette diern en daarbij ook nog een 3D bioscoop waar we een film over het koraal bij Nieuw-Guinnee. Heerlijk om bij weg te dromen terwijl het buiten regent.
Een paar weken later op Hemelvaartsdag ben ik met Stefanie en Delilah naar Uppsala geweest. De reis leek voorspoedig te gaan, totdat de conducteur kaartjes kwam controleren en ons vrolijk vertelde: Hebben jullie het dan niet gehoord. “We zitten op een ander spoor, we gaan niet meer naar Uppsala. Je kan nog wel naar Uppsala, maar dan ben je nog wel meer dan een uur onderweg en zie je nog een stuk meer van Zweden.” Hij kon ons nog niet te vertellen of we met een pendelbus moeten of een trein, maar hij zou daarvoor nog terug komen. Hij had ook geen informatie over hoe we dan weer van Uppsala naar Stockholm konden reizen. Hij kwam natuurlijk niet terug, het omroepen bleef ook alleen in het Zweeds, gelukkig troffen we een Zweedse jongen die dat steeds voor ons kon vertalen. Uiteindelijk in Sala uitgestapt en een half uurtje later ging er dan een trein naar Uppsala. Ik heb nog een klein rondje door Sala gelopen, Ik was wel benieuwd hoe het er uitzag nadat ik had gelezen in mijn Zweedse boek over dat Sala rijk is geworden door de zilvermijn, en ook dat Zweden hiermee al hun oorlogsvoeringen kon financieren. Om kwart over 1 kwamen we in Uppsala aan, en gingen we eerst in het centrum op zoek naar een lunchplek. Bij een sjieke plek aan de rivier vonden we een mooi plekje op het terras en hebben we heerlijk gelunchd. Daarna gingen we naar de grote dom van uppsala. En toen we binnen rondliepen, was een koor aan het oefenen, wat het extra bijzonder maakte. Daarna liepen we naar het kasteel, en daar werden we door een man aangesproken of je voor een fotowedstrijd een fotoshoot wilden. Daarvoor moesten we gezellig kletsen zittend in het gras, eerst met de jas en schoenen nog aan als zijnde het begin van de lente. Daarna moesten we de jas en schoenen uit, en dat moest dan voorstellen dat de lente echt was aangebroken. Na de shoot hebben we nog een rondje om het kasteel gelopen en een rondje door de hortus botanicus. Als afsluiting nog een ijsje aan de rivier gegeten en toen terug naar het station. Daar vonden we al snel de replacement bus, en in slechts 50 minuten kwamen we vervolgens weer aan bij het centraal station in Stockholm.
Nu een week later ben ik weer ingetrokken in mijn kamer in Leiden, en maak ik mijn blog af. Ik ben namelijk ook nog het Pinksterweekend naar Tallinn geweest met een cruise. In Zweden hebben ze trouwens Pinkstermaandag afgeschaft om plaats te maken voor de Nationale feestdag/vlaggendag op 6 juni, dat ditmaal op een vrijdag viel. Aangezien Zweden al bijna 200 jaar niet meer bij een oorlog betrokken/bezet is geweest, hebben ze niet zoals in de meeste landen een Bevrijdingsdag als nationale feestdag om te vieren. Er was een muziekfestival in Södermalm en een kinderopera in een park georganiseerd, maar daar ben ik niet heen geweest. We moesten namelijk rond 17 uur al bij de veerboot zijn. Dit keer niet zo gestrest als toen ik naar Riga ging en bij de verkeerde haven stond. Ik ging trouwens samen met Delilah en Jack, een Engelse jongen van stage en tevens huisgenoot. Ditmaal hadden we ook een tv’tje op de kamer en hebben we de film “The Truman Show” met Zweedse ondertiteling gekeken. Daarna gingen Delilah en ik eerst buiten achter op het schip zitten lezen en toen het wat kouder werd in de discozaal, waar we toen nog bijna de enige waren en de muziek nog zacht stond. We maakten het niet zo laat en zijn lekker gaan slapen. Zaterdagochtend stonden we op en konden we bijna meteen van de boot af om 9 uur Zweedse tijd/10 uur Estste tijd. Het was nog enigszins bewolkt, maar naarmate de dag vorderde, brak de zon steeds meer door. Eerst deden we even boodschappen bij een grote supermarkt, wat ook dankzij de euro een stuk goedkoper leek. Vervolgens bij een toeristenwinkel in het centrum twee ansichtkaarten gescoord met daarop foto’s van verschillende bijzondere gebouwen in Tallinn, die je kon afvinken als je ze gezien had. Voordat de free walking tour begon, hebben we nog even op een terrasje wat gedronken. De tour was erg informatief en leuk, en na de tour kon ik er een aantal op de ansichtkaart afstrepen. Vervolgens was het een uitdaging om een restaurantje te vinden met meerdere vegetarische gerechten waar Delilah uit kon kiezen. Estland is een behoorlijk vleesetend land. Ook was Tallinn dat weekend de ontmoetingsplek voor motor clubs uit heel Europa, en bijna alle terrassen zaten vol met leren motormuizen. Uiteindelijk wel een sjiek restaurantje gevonden en daar lekker op het terras gegeten. De wc was nog wel het noemen waard: Het was een vrij grote ruimte voor een wc met een lage oude deur en een deel van de vloer was van glas en daaronder kon je een stukje ruïne uit de middeleeuwen zien. Na de lunch nog een ander deel van het oude centrum bekeken, zodat ik uiteindelijk alles op de ansichtkaart kon afvinken. Ik heb ook nog de Russisch Orthodoxe kerk van binnen bekeken, dat was voor mij de eerste in mijn leven, en ik vond het wel erg bijzonder. Heel veel versiering, nauwelijks stoelen of banken en veel bomentakken en bloemen. Daarna was het op zoek naar een brievenbus en tijd om naar de boot terug te lopen. Bij de supermarkt nog ontbijt/brood voor ’s avonds gekocht en ik had de keuze uit ontzettend veel ijsjes. Enorm genoten van het zwarte bes ijsje in de zon opgegeten, voordat ik de boot weer terug naar Stockholm nam.
Het laatste volledige weekend had ik nog een keer visite van tante Marie. Vrijdagavond moest Nederland spelen tegen Spanje, maar mijn internet streaming deed zo traag dat het niet leuk was om te kijken. Toen maar iets op uitzending gemist gekeken. Toen ik na die aflevering op nos.nl keek, kwam ik erachter dat we 4-1 voorstonden. Dat had ik echt niet verwacht. Heel blij moest ik dat ook ff aan mijn Duitse huisgenoot vertellen, toen ik hem in de keuken trof. Op zaterdag hebben we vanaf het centrum langs het water en door het park naar de televisietoren gelopen. Uiteraard zijn we ook naar boven gegaan. We hebben heerlijk van het uitzicht en een kopje koffie genoten. Alle avonturen die ik het afgelopen half jaar had beleefd, zag ik verspreid over Stockholm. Erg leuk om al die herinneringen op te halen. Na de beklimming van de tv-toren, zijn we over het park en museum eiland Djurgarden weer terug naar het centrum gelopen. Vanaf Djurgarden gaat er een veerpont naar Slussen/Gamla Stan, en ook daar hebben we nog een stukje gelopen. Vervolgens gingen we naar huis, om eerst ijs met hagelslag te eten(ik heb de 5 pakken hagelslag die ik van Marie gekregen had met Nieuwjaar gek genoeg niet op gekregen). Daarna gingen we weer op pad voor een mooie wandeling langs Hasselby strand, het water en bos. Boven op een rots hebben we van het uitzicht genoten en lekker couscous salade gegeten en wijn gedronken. Toen de zon bijna onder was, zijn we weer naar huis gegaan. Onderweg kwamen we nog een rendier tegen, die rustig aan een boompje stond te knabbelen.
Op zondag gingen we met een veerboot nog een eilandje in de Archipelago verkennen, Gällnö genaamd. Dit was meer dan 2 uur varen, en we hadden een prachtig plekje op het dek. Onze hoofden zaten gelukkig wel in de schaduw want het was supermooi weer. Op het eiland aangekomen zijn we eerst wat gaan drinken bij het enige café en tevens klein supermarktje. Er wonen zo’n 30 mensen permanent op het eiland, en verder waren er zomerhuisjes, een hostel en kampeerterrein. Na het café, zijn we een stuk gaan wandelen. Er was net een ambulance helikopter geland. Het lijkt me toch wel vervelend om zo afgelegen te wonen, dat je alleen op deze manier naar het ziekenhuis vervoerd kan worden. We liepen naar een strandje toe, om eventueel nog te gaan zwemmen. Helaas was het al wat aan het dichttrekken, toch had ik mijn bikini maar aangetrokken. Eerst gingen we wat pootje baden en merkten we dat het water nog wel heel fris was, niet lekker om in te zwemmen. Helaas gleed ik op mijn ontdekkingstocht uit over een rots met zeewier, en ben ik toch helemaal nat geworden. Achja dan heb ik iig een keer mijn bikini gebruikt in Zweden. We besloten toen toch maar een eerdere veerboot terug te nemen, aangezien het weer niet meer zo lekker was om op een strandje te liggen.
Maandagochtend afscheid genomen van Marie, en aan mijn laatste stageweek begonnen. Naast veel opruimen, overdragen schrijven, was er ook nog tijd voor een afscheidsfika zoals ik eerder al schreef. De werkweek was maar 4 dagen, omdat op vrijdag Midsommar gevierd werd. Ik ben met Sofia (huisgenootje) naar Sigtuna(oud stadje) gegaan om het daar traditioneel mee te maken. Het was de koudste Midsommar sinds jaren, slechts 10 graden Celsius. Eerst was er een optocht met volksmuziek waarin de midsommar paal van de ene kant van het stadje naar de andere kant naar een groot grasveld werd gedragen. Nadat de paal veilig stond, speelde de band nog een half uur liedjes en werd er om de paal gedanst en gezongen, waaronder het kikkerlied. Erg apart om te aanschouwen. Zelf hebben we ook nog heel even “meegedanst”, maar zodra de liedjes met uitbeelden van de tekst kwamen zijn we maar gaan zitten. De dag erna ben ik flink gaan opruimen pakken en schoonmaken. ’s Middags hebben Delilah en ik nog een klein rondje door Stockholm gewandeld. Alle spullen die ik alsnog niet mee kon nemen, ondanks dat Maries koffer ook al gevuld was met mijn spullen, heb ik aan Delilah gegeven, omdat zij nog 4,5 jaar gaat blijven voor een promotie.
Op zondag 22 juni vloog ik weer terug naar Nederland, wat een einde maakte aan dit buitenlandavontuur. Ik heb voorlopig geen grote buitenland plannen, en hoop gauw een promotieplek in Nederland te vinden. Ik heb mijn sociale leventje, goede vrienden en familie en ook het zeilen in Nederland toch wel erg gemist, dus ben niet van plan gauw weer een lange tijd weg de gaan. Maar ik zeg niet dat ik nooit meer in het buitenland zal willen wonen, alleen Zweden was niet het land waar ik me thuis voelde. Nog bedankt voor het volgen van mijn blog en alle berichtjes die jullie achter lieten. Het is af!
Hej Då, Anna