Eerste week op het lab en storm Sven raast over

Lieve allemaal,
Even een “korte” update over mijn stage.
Maandag was meteen al een lange dag. Om 9 uur werd ik verwelkomt door Sussi, een technician, die een rondleiding heeft gegeven door de labs en het gebouw, en me verder heeft geholpen met het aanvragen van inloggegevens om op de computer te kunnen en geholpen met een toegangspas aanmaken. Daarnaast heb ik eindelijk de professor in levende lijve ontmoet, na bijna een jaar alleen maar mail contact te hebben gehad. Hij was veel rustiger, dan dat ik mij van tevoren had voorgesteld. Voor de rest werd ik aan bijna iedereen van de afdeling voorgesteld, en het viel me niet mee om ook maar een paar namen te onthouden, want er komen er zoveel op je af. Er is al een Anna op het lab, maar ik ben er nog niet helemaal achter of ik nog een bijnaam of zoiets moet. Voor de grap stelde ik voor om haar naam op zijn Zweeds uit te spreken en de mijne op zijn Nederlands, met de klemtoon net iets anders.
Ik kreeg een computer toegewezen in dezelfde kamer als Delilah een Nederlandse studente, en ook post-doc Etienne wat blijkbaar ook een Nederlander is en een van mijn begeleiders. Dus er is nu een hele Nederlandse hoek op de afdeling. Mijn andere begeleidster is post-doc Sabrina, en zij komt uit Duitsland. Met mijn begeleiders had ik voor de lunch al een uitleg over hoe mijn project er uit gaat zien. Maar omdat ik nog helemaal niet thuis ben in dit werkveld, begreep ik nog niet alles en kwam ik er achter dat ik nog heel veel moet lezen en leren. Nog wat dingen over de afdeling: Het bevindt zich in een gang met “writing rooms” aan de ene kant en labs aan de andere kant + nog een keukentje waar een grote tafel, veel stoelen en een bank staat. Dit is ook de plek waar de wekelijkse seminar gehouden wordt, waarbij een van de afdeling presenteert over zijn onderzoek of een ander artikel. Op de afdeling zijn ook nog twee andere studentes en met hen en Delilah ging ik samen lunchen in de lunchroom. Deze ruimte is uitgerust met een heuse keuken met kookplaten, ovens, en 4 magnetrons. Daarnaast is er een koffie automaat waar we gratis heet water, koffie en chocolademelk en andere combinaties kunnen halen. Wat een luxe dat het allemaal gratis is. Delilah en ik werden ook meteen voorgesteld aan een ander Nederlands meisje van een andere afdeling. Blijkbaar ging eerder het verhaal al de ronde in het gebouw dat er twee Nederlandse studenten zouden komen. Delilah is er pas net een maand en blijft net een weekje langer dan ik. Nog iets luxe aan onze afdeling is dat er twee keer per week op maandag en woensdag een hele grote fruitschaal gebracht wordt waar iedereen van kan pakken. Ideaal want dat gaat mij nogal schelen in de boodschappenkosten en bovendien als ik honger heb, omdat de stagedag uitloopt, kan ik altijd iets gezond snaaien.
en mijn eerste stagedag was meteen al een lange. Want om half drie werden Delilah en ik opgetrommeld om met een Engelse postdoc mee te gaan naar het ziekenhuis in Huddinge(ten zuiden van Stockholm) om daar levercellen te halen. Deze levercellen zijn afkomstig van patiënten die geopereerd zijn aan de lever om een stukje lever weg te halen omdat daar bijvoorbeeld uitzaaiingen inzitten. De Chirurgen snijden er ruim om heen en daarom kunnen wij dan nog een stukje “gezonde” lever krijgen. Want behalve het geslacht en de leeftijd hebben we geen informatie over de patient en we hebben dus geen idee wat die lever al doorstaan heeft, voordat wij die levercellen gaan gebruiken om experimenten mee te doen. Omdat die levercellen heel erg belangrijk zijn voor ons onderzoek, en ze nogal schaars zijn, en we bovendien nooit weten wanneer ze beschikbaar zijn( we worden nog niet eens een keer per week gebeld), was het handig dat Delilah en ik ook wisten waar we die levercellen moeten halen, zodat er hopelijk altijd wel iemand van ons beschikbaar is om die cellen te halen. Er gaat een gratis bus van de Solna Karolinska Institutet campus naar de Huddinge KI campus en die doet er ongeveer 3 kwartier over. Rond kwart voor 4 waren we er, maar we hadden nog geen bericht gehad wanneer de levercellen klaar waren, dus we gingen maar meteen naar dat lab toe om het te vragen. Helaas waren de cellen pas om tien voor 5 klaar om mee te nemen en ging de volgende bus pas om 17:45, oftewel we waren pas half zeven terug in ons lab. Mijn dag zat er toen op, maar Delilah en ook onze begeleidster Sabrina moest toen nog een experiment inzetten. Voor mij was het al een lange vermoeiende eerste dag dus, en ’s avonds gebeurde er ook nog iets vervelends, namelijk dat mijn smartphone van mijn bed viel, en daardoor stuk ging. Als ik hem aan de oplader hing zag ik hem nog wel opladen, maar ik kreeg hem niet meer aan, dus ik vermoedde dat het contact van da aanknop met de rest van de telefoon het niet meer deed. Mijn technische gevoel klopte, want woensdag heb ik hem naar een reparatiewinkel voor smartphones gebracht en vandaag belde ze me op dat het inderdaad om het contact tussen de aanknop en rest van de telefoon was. De reparatie gaat me zo’n 100 euro kosten. Ik ben er toch maar voor gegaan want eenzelfde telefoon kost nieuw nog een heleboel meer hier in Zweden.
Dinsdag en woensdag waren niet heel spannend, gewoon geprobeerd veel te lezen. En dan zit om half 5 mijn hoofd al helemaal vol, en neem ik niet zoveel meer op, maar blijf toch maar braaf tot 5 uur zitten omdat mijn begeleider recht achter me zit en me in de gaten kan houden, hoe laat ik kom en wanneer ik weg ga. Oja woensdagavond had ik speculaas en pepernoten gebakken om op donderdag 5 december te trakteren vanwege sinterklaas. De Nederlandse meiden waren voor sinterklaas met studiegenoten, ook een taart aan het bakken, dus het was wel gezellig in de keuken.
Mijn traktatie werd goed in ontvangst genomen. Al kreeg ik naast wat dankjewels ook een opmerking van een Zweedse, dat zij er minder bloem en meer kruiden in zou doen. Maar dat is me sowieso al opgevallen aan de Zweedse “lekkernijen” zoals kanelbullar, dat er zoveel kruiden in zitten. Dan houd ik toch meer van de Nederlandse iets minder uitgesproken lekkernijen. Op donderdag ging ik ook voor het eerst het lab in, en mocht ik met Delilah leren hoe we een Western blot moesten doen met de vraag of twee bepaalde eiwitten die iets te maken hebben met vetmetabolisme nog aanwezig zijn in levercellen als je ze in cel cultuur probeert te houden. Levercellen, die van die patiënt afkomstig zijn, veranderen in celcultuur vaak al heel gauw van vorm en ook gedragen ze zich niet meer als levercellen. Dat is nu net het probleem, en bovendien onderdeel van mijn onderzoek omdat we willen gaan begrijpen in wat voor stappen die levercellen veranderen terug naar voorloperlevercellen, zodat we die stappen toe kunnen passen om van stamcellen levercellen te proberen te maken, een ander onderdeel van mijn onderzoek. Zie het maar zo als we terugweg weten van levercel terug naar voorlopercel, dan zouden we vanaf dan ook de heenweg van stamcel naar levercel moeten weten. Wat ik verder nou precies ga doen is me nog niet helemaal duidelijk, deels omdat ik nu eerst nog een heleboel moet lezen maar ook hangt het er vanaf hoeveel levercellen er beschikbaar zijn uit het ziekenhuis. Iets anders wat ik die donderdag nog moest halen was een hepatitis B vaccinatie. Dit was niet in het ziekenhuis, maar bij een bedrijf zonder receptioniste. In Zweden heb je op heel veel plekken je Zweedse persoonlijke nummer nodig, en zo ook daar bij het vaccinatie bedrijf, daar moest je hem bij een balie op een computer invullen. Maar aangezien ik er nog geen een heb, en ook niet meer begrijp of ik nu wel of niet een moet aanvragen(daar gaan verschillende verhalen over rond) ging ik maar op de bel drukken tot er iemand kwam. Gelukkig was dat net diegene die mij moest vaccineren. En na nog een Zweedse vragenlijst in te hebben gevuld dat ik niet zwanger ben of allergisch ben voor hanenveren en eieren, werd ik gevaccineerd. En mag ik over een maand en 6 maanden nog eens terug komen voor een boost.
Vandaag vrijdag trakteerde Sabrina nog op chocola, vanwege st nicolas day, omdat ze dat blijkbaar op vrijdag zo vieren. Verder hebben we onder begeleiding van Ettienne ons experiment afgerond en kwamen we er achter dat er maar een van de twee gelukt was. Ettienne spreekt wel Nederlands tegen ons, maar met een enigszins Zweeds accent en daarnaast gebruikt hij soms net even het verkeerde Nederlandse woord omdat hij dat dan uit het Zweeds of Engels vertaald. Zo had hij het bijvoorbeeld het hele tijd over een bestand sparen in plaats van opslaan, omdat hij dat to save verkeerd omzet in het Nederlands. Maar we begrijpen hem wel hoor.
Vanmiddag was er nog Zweedse Fika met thee/koffie en heel veel lekkere taarten etc. De assistent professor zat er ook gewoon bij en we hadden het over het weer, hoe kan het ook anders. Blijkbaar niet per se iets Nederlands. Het is hier nog niet zo koud, maar de weersvoorspelling gaf aan dat de wind uit het noorden gaat komen en veel kou en sneeuw met zich mee gaat brengen. De assistent professor vertelde dat ze het nog nooit zo koud had gehad als tijdens haar periode in Amsterdam. En ze begon uit zichzelf te vertellen hoe gek we worden als er mogelijk een Elfstedentocht aankomt, dat de aankondiging ervan een film op tv kan onderbreken. Dus ik zo raden wanneer ze dan in Nederland had gezeten dus ik begon te raden met ‘97, bleek ze in ‘85 en ‘86 in Nederland te hebben gewoond. Dus toen reageerde ik met: dat het toen koud was in Nederland kan ik niet over mee praten, zo oud ben ik nog niet. Nou goed, jullie hebben net de storm achter de rug, en gister en vandaag zou storm Sven (zo heet hij hier) over Zweden heen komen. In delen van Zweden(het zuidwesten aan de kust) lag het trein en vliegverkeer wel plat, maar in Stockholm heb ik er niet zoveel van gemerkt. Er is hier inmiddels wel een laagje sneeuw gevallen, dus de eerste sneeuw heb ik al gezien.
Dit weekend wil ik graag naar de Nobelprijs lezingen. Op zaterdag spreken de Nobelprijswinnaars van Fysiologie/Geneeskunde in een hele grote collegezaal (1000 mensen) van het Karolinska Institutet. Dit gebouw is overigens niet door het KI zelf gefinancierd, want ik had al zo ’n opmerking gemaakt van dat het KI veel geld heeft, maar nee dit gebouw is gefinancierd door een van de oprichters van H&M, zo vertelde Sussi mij, toen we in hetzelfde gebouw maandag mijn toegangspas gingen laten aanmaken. Op zondag spreken er op de universiteit van Stockholm de andere Nobelprijswinnaars. Misschien ga ik daar ook nog heen, maar het schijnt dat je het ook online kan volgen.
Genoeg geschreven over mijn eerste week in Stockholm, tot de volgende keer maar weer. Op mijn blog kan je je trouwens aanmelden voor een emaillijst, dan krijg je een mailtje als ik weer iets post.
Groetjes uit Zweden,
Anna